November Zomerdag Barcelona
Vrijdag
Half negen zijn we present bij de ingang van de jachthaven Port Vell. De open blauwe hemel voorspelt een zomers warme dag. En dat in november. De luxe jachten, gepoetst en geschrobd door de hardwerkende crew, glimmen en glinsteren in het zonlicht. Fleur heeft een snipperdag genomen en entreekaarten besteld voor bezichtiging van het grootse werk van de architect Antoni Gaudí. Het is zeer raadzaam de kaarten online te bestellen, want geloof me, de rijen zijn ongelooflijk lang. De Sagrada Família, het meest opvallende bouwwerk en uniek creatief christelijk geïnspireerd kerkelijk bouwwerk in Europa. Voor het eerst in Barcelona? Je bent het aan jezelf verplicht om dit werk van deze kunstenaar te gaan bewonderen. Maar dat is mijn mening en… wie ben ik, nietwaar?
Eerst op zoek naar een ontbijt. Tegenover de jachthaven lopen we de stad in. Ik ben meteen in de ban van alle ornamenten aan de huizen. Echter, stilstaan om deze versiersels beter te bekijken en een stilstaand de sfeer in te ademen, dat zit er niet in. "Wel even doorlopen, mam," word ik gemaand. De jeugd snapt niet, dat in beweging zijn en observeren, na de leeftijd van een halve eeuw bereikt te hebben, niet meer zo goed samengaan. Bij hen eigenlijk wel? We hebben de pas erin, want iemand heeft trek 😉.
Gezond ontbijten in een grote fabriekshal bij Flax & Kale. Ik ga voor de gezonde Açaína Bowl met banaan, bosbessen, kastanjecrumble, agavesiroop, gojibessen en hennepzaden. Daarnaast nog een energieboost van verse worteldrank met toevoegingen. Ik heb wel goed gekeken of er walnoten werden genoemd in het gerecht. Daar heb ik namelijk slechte herinneringen aan. Ik zal je een kleine anekdote vertellen. Op een Duits menu stond eens een ijsdessert met walnoten. Wist ik veel dat het dat jaar een overweldigend goede walnotenoogst was geweest. Ik heb me er doorheen gekauwd tot ik er pijn in mijn kaken van kreeg.
Het ontbijt bij Flax & Kale smaakt voortreffelijk. Het personeel is vriendelijk en behulpzaam. Waarom ik dat laatste vooral noem; omdat ik het tegenwoordig een zeldzaam verschijnsel vind.
Metroritje
Op naar het metrostation Plaça de Catalunya. Zodra onze hoofden bovenaan de trap op trottoir-niveau zijn, zien we de unieke kerktorens van de Sagrada boven alle huizen uitsteken. In en om de kerk is het heel heel erg druk. Mensen, verkeer en nog meer mensen. Ik weet niet waar ik meer van onder de indruk ben, het enorme bouwwerk of de hoge kranen óp dat bouwwerk. We lopen een rondje om de kerk en gaan verderop in de straat eerst onze dorst lessen. Vanaf het terras hebben kunnen we de Sagrada bewonderen. Straks gaan we in een van de smalle torens naar de top.
Er staan lange rijen wachtenden. Wij wapperen al met onze tickets en kunnen al naar binnen. Nou ja, dat gaat niet zomaar. Tassen moeten open. De controle is scherp. Met audio in het engels (behalve Nederlands, kan dat ook een andere taal zijn), wordt het ontstaan van deze unieke kerk verteld. Alleen al over de ingang is heel wat te vertellen. Je kijkt werkelijk je ogen uit. Overal waar je kijkt zie je een object, voorstelling, item, hoe je het ook wilt noemen. Het inwendige van de kerk betreden is een adembenemende beleving. Of je nu wel of niet gelovig bent; deze kerk is meer dan een kerk alleen. Voor mij is het inspiratie, motivatie en een weten dat niets in het leven onmogelijk is. Senyor Gaudí heeft een meesterwerk ontworpen. Om half een zoeven we met de lift omhoog en bereiken we de top van een van de torens. Van tevoren werd de vraag gesteld of we problemen hadden met traplopen, want het is de bedoeling dat we 400 treden afdalen. Dochterlief heeft alleen bij de gedachte eraan al hoogtevrees en waarschuwt ons voor de ‘enge’ afdaling. Ze heeft de tocht naar beneden een keer eerder getrotseerd en offert zichzelf voor ons op 😇. We dalen de trap af tot aan de ‘brug’ waar we van het uitzicht over de stad kunnen genieten. Kijkend naar de andere kant zie je de beelden met het mozaïek. Sommige beelden zijn nog niet af en eromheen is een steiger gebouwd en een beschermingsnet gespannen. Respect voor de bouwers en kunstenaars. Tot nu toe geen gevaarlijke trap gezien. Dat wordt nu anders. Geen bescherming meer aan de linkerkant. Even naar links overhellen en je kunt in de onmetelijke diepte kijken. Toch denk ik niet dat je ‘erin’ kan vallen. Na tig treden in spiraal te hebben gelopen word je automatisch een beetje draaierig in je hoofd. Onze dochter heeft daarbij ook nog last van knikkende knieën. Ik had wat meer, door de voorbijkomende raampjes, van het uitzicht willen genieten en ook van de bouwwerkzaamheden. Maar ja, je wilt de rij ook niet ophouden. Elkaar passeren op de trap is niet aan te raden. Dat gat in het midden blijft toch een beetje aan je trekken 😉. Ik weet zeker dat Senyor Gaudí vanuit de hemel met een brede glimlach de voortgang van zijn bouwwerk aanschouwt. Zo ook omarmt hij de enorme aantallen bezoekers. Dat laatste toont hij ons door het in steen gegraveerde gebed in maar liefst 50 talen. We bewonderen nog een keer de kerk vanbinnen. Door het verstrijken van de tijd is de lichtinval veranderd. Je waant je in een ander bos. Terug naar Port Vell. Fleur gaat terug naar de boot. We spreken het volgende samenzijn af om 19 uur. De overbruggende uurtjes brengen wij door op onze aangename hotelkamer.
Erfenis van Antoni Gaudí
Basílica i Temple Expiatori de la Sagrada Família
La Rambla
La Rambla was oorspronkelijk een droge rivierbedding die bij hevige regens het water van de bergen naar de zee leidde. Nu is de Ramblas een brede, drukke en gezellige boulevard die in het midden alleen toegankelijk is voor voetgangers en die in zuidoostelijke richting loopt, van het Plaça de Catalunya tot aan Port Vell, het oudste gedeelte van de haven van Barcelona. De lengte van de Ramblas is ruim 1200 meter.
Fitness score Barcelona dag 2 volgens de Gezondheid-app Wandelen 11 kilometer Stappen 15.025 Verdiepingen geklommen 6 😅 |
Sopar
Uit eten bij Sensi Gourmet, een tapasrestaurant. Er heerst stampvolle drukte en roezemoezerige gezelligheid. We moeten wachten tot er een tafel vrij komt, dus we nemen alvast plaats aan een hoge tafel en bestellen een fles heerlijke rode wijn. Na ongeveer een half uur kunnen we aan tafel en bestellen prachtige namen van kleine gerechtjes. Alles wat wordt geserveerd overtreft de tapas die ik tot op heden heb gegeten. Alhoewel, nee, dit is niet helemaal naar de waarheid. Het tapasrestaurant Retiro in Arnhem vind ik van eenzelfde niveau. Tot nu toe bevalt de Spaanse keuken mij prima. In Nederland gaan we ook meer en meer op zoek naar het antwoord op de vraag: ‘Hoe bereid ik een gezonde maaltijd?’ Minder zout, minder suiker en veel meer vers. Ik juich dit zeer toe. Terug naar Barcelona’s Sensi Gourmet. Na de tweede fles wijn, zijn we toe aan het toetje. We bestellen twee desserts en delen de smaaksensatie. Voor ieder een hapje is meer genot, dan wanneer je jezelf ermee volpropt. Compliment aan deze keuken en ook aan de enthousiaste en oprecht vriendelijke bediening.
Mañana staat in het teken van een excursie buiten Barcelona. We gaan een cava proeven rond half 11 in de morgen en daarna een fenomenale lunch genieten in een naar het schijnt unieke ambiance. Ik ben zeer benieuwd.
Comentarios