Top wijn & Smaak beleving
Zaterdag November 2017
Voor ik kousen en schoenen aantrek, moeten er eerst alweer blarenpleisters op mijn voeten bijgeplakt worden. De eerder geplakte exemplaren hechten zelfs na het douchen nog goed. Het maakt niet uit op welke schoenen ik loop, blaren ontstaan altijd. Misschien moet eens die rare teenschoentjes proberen. Dus plak ik een groot formaat pleister over drie kleine tenen. En nog eentje op de hak, waar een blaasje met expansiedrift dreigt. Ziezo, laat nu de dag van beleving maar beginnen. We wandelen naar de haven en stappen in de mini. Het is qua weer alweer zo’n wauw-dag. Een stralende zon met temperatuurkracht van boven de 20 graden. Als zomerboreling word ik daar een blij mens van. We rijden naar Sant Sadurní d’Anoia, waar we moeten zijn op Carrer Indústria 36. De plaats ligt 48 minuten (52,7 km) rijden van Barcelona. We parkeren de mini in het centrum en wandelen door verschillende straten. Het is iets over negenen. Het stadje lijkt totaal uitgestorven. We hebben nog niet ontbeten en onze magen knorren, maar nergens een bakker te bekennen natuurlijk. Wel vinden we -vele straten verder- het wijnhuis waar we om 10 uur een excursie gaan meemaken. Hadden we een helikopterview gehad, dan was duidelijk geworden, dat we, wanneer we de parkeerplaats vanaf de andere kant hadden verlaten, we meteen de goede straat waren ingelopen.
Sant Sadurní d'Anoia
We lopen een paar andere straten in en uit en vinden een bakker en zelfs een heuse straatmarkt. We kopen een croissant en eten deze, terwijl we de marktstalletjes langsgaan. In een klein restaurantje kopen we een kop koffie. Behalve Bob, want een Engelsman loves his tea. Op naar Casa Gramona waar de Cava Gran Reserva wordt geproduceerd. In de hal met balie zijn een aantal mensen aanwezig en er wordt druk en zeer snel gepraat in het Catalaans. We verstaan er werkelijk geen woord van. Een zeer enthousiaste jonge vrouw verzoekt ons haar te volgen. Het blijkt, dat Fleur een exclusieve excursie voor alleen ons vieren te hebben geregeld. Zoals ik al zei, gaat het over de cavawijn, een mousserende wijn. De bubbels zijn kleiner dan die in de vergelijkbare champagne. Cava wordt gemaakt van maar één druivensoort, terwijl de Franse champagne wordt vermengd met verschillende oogsten. Dat gebeurt met de cava nooit verzekert onze gids ons. Omdat champagne een beschermde naam is, mag voor deze Spaanse wijn die naam niet gebruikt worden. Cava is dus de Spaanse champagne. Er blijken 87 wijnhuizen te zijn in alleen al deze kleine stad. Wat kun je verwachten van een wijnexcursie in een huis met ernaast grote schuurdeuren? Wijngaarden zijn nergens te bespeuren. Vermoedelijk zal het een uitleg zijn over het proces van wijn maken, een glaasje proeven en dan een fles kopen in het winkeltje bij de balie. Ja, dat was de juiste verwachting, dat plus de ultieme verrassing. Onder het huis blijken namelijk kelders tot aan de nok gevuld met rijen flessen. Drie lagen kelders met minstens dertigduizend flessen die regelmatig 1/8 slag moeten worden gedraaid. Aan het einde laat onze 26-jarige gids -die trouwens erfgename blijkt uit de huidige generatie- ons zien hoeveel kracht er achter een kurk zit op een mousserende wijn. De kurk wordt handmatig in de fles gebracht. Ze vertelt dat deze taak van oudsher behouden is aan de mannen. Het kost heel veel kracht om de kurk op de fles te krijgen en het is niet ongevaarlijk. Binnen een minuut moet de kurk worden vastgezet. Doe je dat niet, dan schiet hij er, als een kogel met geweld van 6 bar, weer uit. Met de goederenlift gaan we naar boven en nemen plaats aan een grote tafel. Per persoon staan zes glazen opgesteld. Alles is gereed voor de proeverij. Heerlijkheden als kaas, stokbrood en de niet te versmaden fuet van de soort secallona ontbreekt niet. Een secallona is een Catalaanse, zeer dunne, platte, gefermenteerde en gedroogde worst. Drie verschillende cava’s proeven we. De derde is de lekkerste en uiteraard de duurste fles bubbels. Het enthousiasme van onze gids, erfgename van generaties wijnbouwers, werkt aanstekelijk. Ze brengt nog een rode wijn en nog een andere witte wijn volgens mij van de riesling druif. Ben ik niet helemaal zeker van. Tja, we spugen de geproefde wijn niet uit en het ontbijt bestond maar uit één croissant met niks. De witte wijn heet Jasmijn en smaakte inderdaad bloemig. Rara, hoe is het mogelijk. Het wijnhuis Gramona maakt wijn op biodynamische wijze. We kopen diverse flessen van verschillende soorten. Dat wordt oud-& nieuw vieren met cava-bubbels in plaats van de standaard champagne-bubbels. We krijgen de aangebroken fles met de Cava Gran Reserva mee. Uiteraard kopen we enkele flessen van het wijnhuis Gramona.
Biodynamisch Wijn maken
Geplukt van de website gramona.com.
Zodra de druiven zijn geplukt, begint het proces van wijn maken in Celler Batlle. Bij Gramona nemen we verantwoordelijkheid voor elke stap die gepaard gaat met de vinificatie, van de wijnstok tot de fles. De druiven worden met de hand geplukt, gaan op een sorteergordel, worden door de zwaartekracht overgebracht en heel geperst.
Bij Gramona respecteren we niet alleen de principes van biodynamica in de wijngaarden, maar ook in de wijnmakerij. Biodynamisch wijn maken gaat niet om het toepassen van specifieke bereidingen, zoals in de wijngaarden, maar gaat over het verminderen of verbieden van het gebruik van bepaalde oenologische producten, zoals enzymen. Dit is de reden waarom we de druiven heel persen, wat ons veel schonere most geeft die geen filtering vereist; we gebruiken geen commerciële gisten, omdat de gisting spontaan zou moeten beginnen (met uitzondering van cava, waar je gisten moet toevoegen voor de tweede gisting); en we hebben het gebruik van zwavel tot een minimum beperkt.
Smaaksensatie
Na deze leerzame ochtend en de kofferbak van de mini afgeladen met wijn, rijden we naar Sant Perè de Ribes voor een lunch. We parkeren voor een gebouw op een prachtige locatie met uitzicht op beboste heuvels. Voor het gebouw staan manshoge agave’s met vlijmscherpe punten. Mijn thuis-agave komt misschien tot aan mijn knie en dan nog gerekend vanaf de bovenkant van de bloempot. Een zeer bijzonder klokobject, aangedreven door water trekt mijn aandacht. Niet té lang ernaar kijken. Het ding werkt hypnose verwekkend. Binnen treffen we een ambiance aan die eeuwen teruggaat. Deze voormalige boerderij blijkt al 350 jaar oud te zijn. We nemen plaats aan een ronde tafel krijgen een Copa de Cava de Bienvenida geserveerd.
Even later krijgen we een welkomstsoepje in een borrelglas, een aperitivo Carnivor. Nou, nou, nou, dit voorspelt een ware food-experience. De voorgerechten worden op twee schalen geserveerd, zodat iedereen van alle lekkers iets kan nemen. Van het menu bestel ik: ‘Solomillo de buey a la brasa al aroma de romero - Runderhaas gegrild met het aroma van rozemarijn’. De runderhaas wordt geserveerd met een glazen stolp erover. Bij het optillen ervan ontsnapt de kruidige geur met de rook. Het vlees is zóoooo mals, als het smelten van een aardbei op je tong of zoiets vergelijkbaars. Geen pijn in je kaken van het kauwen om dan moeizaam het droge haarballetje door te slikken met een slok water. Heb ik ooit zo lekker gegeten? …Daar ga ik eens diep over nadenken. Dan het dessert. Er zijn geen mooie woorden om zoiets lekkers te beschrijven. Ik stel voor - mocht je naar Barcelona gaan of door Catalonië reizen - je smaakpapillen laat verwennen met een bezoek aan Restaurant Gastronòmic Canivor 1922 by Valentí.
De Langste route
Terug naar Barcelona nemen we de weg langs de kust. Die is zeer de moeite waard. Van laagland naar hoogland, van wijnvelden naar bos en toch ook veel industrie. Van alles wat dus. Het kustgebied heeft altijd veel aantrekkingkracht voor de zonliefhebbende toerist, maar huur eens een autootje en ga het achterland van Barcelona ontdekken. De natuur is zo adembenemend mooi met geurende kruiden, orleanders, agaves, citroen-en sinaasappelbomen en nog veel en veel meer.
Bob en Fleur moeten nog wat werken op de boot en Peter en ik gaan uitbuiken op het dakterras met zwembad van ons hotel.
Alweer avond
Voor het hotel is een groenstrook met bankjes. Manlief is zijn portemonnee vergeten en gaat het hotel weer in. Ik ga op een van de bankjes zitten en observeer de stadsdrukte. Er staan dubbele rijen auto’s te dringen in een file bij de rotonde, aangevoerd door een enorm orkest van claxonnerende automobilisten. Het blijkt een protest te zijn tegen de gevangenneming van leden van de onafhankelijkheidspartij. Verderop in de stad is een forum. Je ziet mensen lopen met de Catalaanse vlag om hun schouders. Fleur en Bob komen aanlopen. We gaan naar El Born, dat is de naam van een stadswijk in Barcelona.
Tip
Wil je een wandeling maken door El Born? Op de ontzettend leuke blogsite van Marta Rubio vind je wandelroutes voor alle wijken in Barcelona. De schrijfster is geboren en getogen in Barcelona en woont sinds 2008 in Nederland. Zij laat je kennis maken met de bezienswaardigheden, hotspots en ook de plekken die alleen bij de locals bekend zijn.
Fitness score
Score volgens de iPhone Gezondheid-app
Wandelen 5,9 kilometer
Stappen 8216
Verdiepingen 4
Met een beetje hulp van een dagelijkse dosis visolie en elke dag touwtjespringen is mijn conditie er letterlijk met sprongen op vooruitgegaan.
Tropisch
Zaterdagavond en een drukte van belang. Alle restaurantjes zitten tjokvol. Wij vinden een leuk kroegje Número Nueve, waar we een prima cocktail drinken. Fleur en Bob willen ons meenemen naar El Paradiso. Ik dacht dat we daar al waren. Het is een cocktailbar met een gescoorde prijzenkast en waarvoor iedereen in de rij wil staan. En die rij die staat er, dus het is nog afwachten of we daar vanavond binnen komen. We sluiten aan …voor een kleine pastrami-bar. Hmm, zijn hier de cocktails speciaal? Misschien in combinatie met speciale frieten? Er proberen een paar jonge meiden voor te dringen. Er ontstaat enige ophef over zulk asociaal gedrag. Blijkbaar is deze bar inderdaad top of the tops. Mijn nieuwgierigheid groeit. Na een tijdje wachten mogen we naar binnen. Door een deur in de pastrami-bar stap je een bomvolle bar binnen. Zitplaatsen zijn er voor ons nog niet. Wachten aan de zijwand tegenover de bar, waar we al een cocktail kunnen bestellen. Een uitstekende cocktail die je wegdrinkt als was het limonade.
De bartenders “jongleren” met flessen en maken de een na andere tropische verrassing. Wist je dat 's werelds beste vrouwelijke bartender de Nederlandse Tess Posthumus is? Wil je zelf coctails maken, bestel dan haar boek bij Bol.com. Na ongeveer een halfuur komt er een tafel vrij en bestellen we een klein hapje. Ik heb niet zoveel trek en bestel een sandwich. Het lijkt me het kleinste gerecht van de kaart. Hoe een mens zich kan vergissen. Ik word geplaagd om mijn keuze, want ik roep altijd dat ik iets kleins wil eten en altijd komt er iets mega, dat ik dan bij lange na niet op kan. "Neem me niet kwalijk dat ik van lekker eten hou."
Comentarios